Onder leiding van studente Noa Vork (20) van de opleiding Maritiem Officier aan de HZ gingen de meiden van de klankbordgroep Nina, Sterre, Iris, Jordan, Amy en Lobke de Westerschelde op. Niet met een echt schip, maar vanuit een speciaal klaslokaal bij de HZ. Daar staan namelijk twee scheepsbrugsimulatoren die bijna niet van de brug van een echt schip te onderscheiden zijn. Drie meiden vertrokken vanuit de haven van Vlissingen-Oost, de andere drie vanuit de haven van Terneuzen. Bereikten ze veilig de overkant?
Iris is roerganger van een kleine tanker en als eerste legt Noa aan haar uit hoe ze het schip kan besturen. “Is stuurboord rechts en bakboord links?” vraagt Iris. Dat klopt! Het sturen is nog niet zo simpel als het lijkt. Noa legt uit: “Als je een bocht aan het maken bent moet je op tijd weer tegen roer geven, want het duurt wel even voordat het schip reageert.” Dit roer tegen geven wordt stutten genoemd.
“Hoe kun je gasgeven op een schip?” Lobke luistert als Noa uitlegt dat er op de brug een soort van gaspedaal zit. “Met dit gaspedaal, wat een telegraaf wordt genoemd, regel je de snelheid en of je voor- of achteruit wilt varen. Op de Westerschelde varen we straks 12 knopen, dat is ongeveer 22 km per uur.”
Als roerganger op een containerschip is Nina geconcentreerd aan het werk. “Je moet echt goed opletten, want je gaat heel snel weer van je koers af.” De roerganger volgt de instructies van de kapitein op en omdat je heel geconcentreerd moet werken, wordt de roerganger steeds na een aantal uur afgelost.
Sterre houdt de radar in de gaten. Ze zoomt soms in of uit, zodat ze goed zicht houdt op alle andere schepen en obstakels op het water. “Hé, volgens mij zie ik daar het schip van de anderen!” Jordan volgt op de elektronische kaart of we op koers blijven. Zij moet opletten dat het schip in de vaargeul en binnen de boeien blijft. “De groene boeien moet ik aan stuurboord houden en de rode aan bakboord.”
“Met Lobke aan het roer bepalen Amy en Iris samen de koers. Dan gaat het opeens sneeuwen, onweren en stormen. “Oh help, nu word ik zeeziek!” Ze merken gelijk dat het nu nog moeilijker wordt om goed op koers te blijven. “Nu heb je de kaart en radar echt wel nodig!” Als ze veilig de haven hebben bereikt, nemen de meiden ook nog een kijkje in de machinekamer. “Het lijkt net een groot computerspel, waarbij je met allerlei situaties en storingen kunt leren werken.” De meiden kijken enthousiast terug op hun avontuur op de Westerschelde. “Ik wist niet dat er zoveel apparatuur aan boord van een schip was” zegt Amy. Het leukste vonden ze dat ze zelf aan het roer stonden en dat je zelfs het weertype kunt kiezen. Nina: “Door de grote golven leek het net alsof je echt op zee was!” Noa zit in het vierde jaar van de opleiding Maritiem Officier aan de HZ. Tijdens haar stage voer ze al de hele wereld rond. Van Singapore naar Hongkong en Brazilië en van daaruit door het Panamakanaal naar China en Zuid-Korea. “Dat was echt een hele leuke stage waarin ik veel heb geleerd en waarbij het met de bemanning ook nog eens gezellig was.”
De Westerschelde lijkt net een drukke snelweg en opeens komen twee andere schepen wel heel dichtbij. “We gaan ze bijna aanvaren!” roept Jordan.
Sterre pakt snel de marifoon en neemt contact op met Lobke op het andere schip. “Gaan jullie een beetje aan de kant?” Gelukkig gaat alles goed en als ze elkaar passeren moet er natuurlijk even flink getoeterd worden. “In de scheepvaart heet dat een geluidssein geven” vertelt Noa.
Plaats een reactie